گروه صنعتی آسانسور و پله برقی بهران | دانستنی‌های آسانسور | اولین آسانسور جهان
اولین آسانسور در جهان ساخت چه کسانی بود و کجا نصب شد؟
اولین آسانسور جهان بیشتر جنبه گردشگری داشت تا حمل و نقل! در زمان های گذشته ساختمان های بلند طرفدار کمی داشت و طبقات پایینی مطلوب‌ترین طبقه‌ها بودند. زیرا برای زندگی در آن ها نیازی به بالا رفتن از پله‌ها نبود. حتی خانه هایی که در طبقات بالاتر بودند اجاره کمتری داشتند. اما در حال حاضر آسانسور یکی از ملزومات ساختمان های چند طبقه و معیار اصلی افرادی است که قصد خرید و اجاره خانه دارند. در این مقاله به بررسی اولین آسانسورهای جهان می پردازیم.
داستان دو اوتیسِ مخترع
الیشیا اوتیس
توباهای جنگی قرن بیستم هواپیماهای جنگی را قبل از رادار تشخیص می دادند. حتی در دهه ۱۸۵۰، آسانسور ایده کاملا جدیدی نبود. لی گری، استاد معماری در UNC شارلوت، در یک مصاحبه تلفنی گفت: “دستگاه های بالابر مکانیزه از اوایل دهه ۱۸۰۰ وجود داشت، اما تغییر کاربری از حمل کالا به حمل انسان در اواخر دهه ۱۸۵۰ اتفاق افتاد.” این امر مستلزم دگرگونی کامل فناوری بود. چرا که بالابرهای باری اولیه هیچ کابینی نداشتند و فقط یک سکوی قابل حرکت بین طبقات بودند.
این باعث تمرکز قوی روی ایمنی و امنیت بالابر شد. الیشا اوتیس، صنعتگر، که اولین آسانسور مسافربری را در نیویورک نصب کرد، در نمایشگاه جهانی ۱۸۵۴ در نیویورک تظاهراتی عمومی برگزار کرد که در آن یک سکو را بالای سر جمعیت بلند کرد، سپس کابل را با تبر قطع کرد. در حالی که دستگاه ایمنی او سقوط را متوقف کرد، اعلام کرد: “این آسانسور امن است.” این یک سیستم هوشمندانه بود. هنگام قطعی طناب یک ضامن چرخ دنده باز می‌شد و به قفسه‌هایی می‌خورد که در کنار شفت قرار داشتند. بنابراین تقریباً بلافاصله فرود ماشین متوقف می‌شد.
اگرچه این رویداد اغلب به عنوان نقطه عطفی در تاریخ آسانسور اعلام می شود، اما ارتباط آن ممکن است با موفقیت بعدی شرکت آسانسور Otis، بزرگترین تولید کننده آسانسورهای امروزی، افزایش یافته باشد. گری می‌گوید: مفهوم آسانسور مدرن در واقع برگرفته از دو ایده همگرا بود که هر کدام نقاط قوت خود را داشتند.
اوتیس تافتس
اولین حق ثبت اختراع برای “راه آهن عمودی (ریل عمودی برای حرکت کابین)” در سال ۱۸۵۹ توسط اوتیس تافتس ثبت شد که طراحی او – که در همان سال در هتل خیابان پنجم نیویورک به نمایش درآمد. این آسانسور شامل یک کابین واقعی که داخل آن نیمکتی بود که مسافران می توانستند بر روی آن بنشینند بود. از سوی دیگر، آسانسور الیشا اوتیس چیزی جز یک پلتفرم نداشت و بعداً در سال ۱۸۶۱ ثبت اختراع شد. اما مهمتر از همه، این آسانسور مجهز به یک ترمز ایمنی بود که استقبال عمومی از آسانسور را بالا برد.
گری گفت: “همه وسایل قطعات آسانسور، مدرن بر اساس یک ایده طراحی و ساخته شدند. تفاوت این است که امروزه آنها بر اساس سرعت هستند. اگر کابین آسانسور از سرعت ایمن از پیش تعیین شده تجاوز کند، ترمز آن فعال می شود تا آن را در چاه متوقف کند.”
اولین کابین آسانسور
اولین آسانسورها به دلیل گران بودن فروش خوبی نداشتند، اما به عنوان یک وسیله لوکس در هتل های نیویورک، لندن و پاریس توجه بسیاری را به خود معطوف کردند. گری می‌گوید: «آنها اتاق‌هایی با طراحی زیبا بودند. در وسط آنها صندلی‌های روکش‌دار قرار داشت. روی دیوارها آینه بود و حتی گاهی اوقات یک لوستر کوچک از مرکز کابین آویزان شده بود.»
- بیشتر بخوانید : تاریخچه آسانسور
همه آنها با موتورهای بخار کار می کردند، بخاطر همین موضوع کند بودند. گری گفت: “مسئول آسانسور درب را می بست و سپس کابین بسیار آهسته بالا می رفت. موضوع سرعت نبود. درباره یک فناوری جدید شگفت انگیز و تجربه ای مجلل بود که به مهمانان اجازه می داد از بالا رفتن از پله ها اجتناب کنند.”
ساختمان هشت طبقهEquitable Life با ارتفاع ۳۹ متر در مرکز شهر منهتن، اولین ساختمان اداری بود که در مرحله طراحی برای آن آسانسور در نظر گرفته شده بود. این ساختمان در سال ۱۸۷۰ تکمیل شد. آسانسور آن از نوع آسانسور هیدرولیکی بود و توسط شرکت آسانسور Otis ساخته شده بود.
گری گفت: ” در ساختمان های تجاری، موتور بخار به دلیل سرعت پایین آنها، حذف شد و در عوض، آسانسورهای هیدرولیکی که می توانند سریعتر حرکت کنند و نگهداری آنها آسان تر است جایگزین آن شد.”
هنگامی که ساختمان بیمه در شیکاگو (اولین آسمان خراش) در سال ۱۸۸۵ افتتاح شد. برای دسترسی افراد به طبقات بالاتر، ۴ آسانسور برای آن در نظر گرفتند.
